Í dag, 11 vikna, hló Arndís Dúna í fyrsta skiptið upphátt. Það gerðist þegar pabbi hennar var að tala við hana á laugarbakkanum. Hún hló ekki bara einu sinni heldur alveg heillengi, algjör rúsína.
Ég, móðir hennar er sko alls ekki svona fyndin, hún hefur varla viljað brosa til mín í dag, hvað þá meir.
Greinilegt að minn kvóti fyrir vikuna er búinn.